//Ludzie to nie są tylko ich twarze. Liczy się to, co mają w środku//(ヤマトナデシコ七変化)Yamato Nadeshiko Shichi Henge /J-drama

Dzisiaj wolne, bo piszą egzaminy zawodowe. Fajnie, bo ja nic o tym nie wiedziałam, aż do dzisiejszego poranka. Napisałam sms-a do koleżanki, czy coś jest na dziś, a ona odpisała, że nie mamy lekcji, bo egzaminy piszą. Z jednej strony ucieszyłam się jak nie wiem, ale z drugiej byłam wściekła, bo mogłabym pospać sobie dłużej. No ale, cóż. Przynajmniej dorwałam się wcześniej do komputera i piszę notkę, która praktycznie rzecz biorąc powinna pojawić się wczoraj. Troszkę myszka mi szwankuje... no może nie trochę, ale bardzo. Coś nie chce chodzić w lewo, więc wyciągnęłam kuleczkę i teraz ręcznie kręcę pokrętłami, które odpowiedzialne są za "ruch" myszy. Drażni mnie mnie, jak jasna cholera, ale jakoś daję radę. Zawsze mogłoby być przecież gorzej, ne?

 

Wreszcie w piątek obejrzałam pierwszy odcinek "Yamato Nadeshiko Shichi Henge". Co prawda byłam mega padnięta, bo bratu pomagałam w przeprowadzce, ale jakoś dałam radę. Byłam śpiąca, ale sceny z dramy mnie tak rozbawiały, iż sen odszedł w zapomnienie. Drama mnie bardzo, a to bardzo wciągnęła. Jest świetna jedynym słowem.
W sobotę rano drugi odcinek obejrzałam, a potem pomagałam nosić meble. Dopiero wczoraj obejrzałam trzeci i... jestem zakochana w tej dramie. Fabuła troszkę mi przypomina "Nobuta wo prodcue", bo też jest dziewczyna skryta w sobie, która chowała się w własnym cieniu. Bohaterowie muszą pomóc jej opuścić własną zasłonę i aby w końcu "wyszła na słońce". Tylko jeszcze na dodatek Sunako-chan jest dziewczyną z horroru. Preferuje wszystko, co mroczne, czyli min: czaszki.Śpi nawet w trumnie, co wywołało u mnie szok. Do gustu przypadł mi czarny płaszcz z obszernym kapturem, który nosi. Dziewczyna świetne potrafi modulować głos. Jej rola bawi mnie, a czasami wkurza. Najbardziej wywołuje u mnie śmiech, gdy Sunako mówi:" Olśniewający", a biedny Kyohei (Kamenashi Kazuya) za każdym razem od niej musi oberwać.
Co prawda dopiero obejrzałam trzy odcinki, ale nie przeszkadza mi to w ogóle, aby ją ocenić i wyrazić swoje zdanie na temat tejże dramy.

 

Rola Kamenashiego Kazuyi przypadła mi do gustu ( praktycznie jak zawsze). Tym razem mój ulubiony aktor wcielił się w postać Takano Kyohei studenta, który jest zabójczo przystojny, ale ma za to wredny charakter i zawsze jest gotów do walki. Moim zdaniem to pozory. Tak na prawdę Takano skrywa swoje uczucia i próbuje być twardym. Udaje, że nic go nie obchodzi. On tak na prawdę chce pomóc Sunako, aby stała się damą, ale zakrywa się tym, że chce tylko mieszać w pensjonacie za darmo. I tylko to go zmusza do tej pracy ( bo taki warunek postawiła im właścicielka, iż jeżeli z jej siostrzenicy zrobią prawdziwą damę, to będą mogli mieszać u niej za darmo). Wiadomo, że życie "olśniewającej istoty" nie jest łatwe. Kyohei ma wiele fanek, które się w nim podkochują, ale on w ogóle nie zwraca uwagi na te dziewczyny, bowiem wie, iż kochają go tylko za jego wygląd. A w ogóle nie znają jego osobowości. Strasznie podobają mi się słowa, które dość często powtarza:" Ludzie to nie są tylko ich twarze. Liczy się to, co mają w środku". Ten cytat także odwołuje się do naszej głównej bohaterki- Sunako. Ta dziewczyna w przeszłości została nazwana "paskudą" przez chłopaka, do którego żywiła szczere uczucia. I właśnie to jedno słowo sprawiło, że zamknęła się na świat zewnętrzny. Sama uważa siebie za brzydką, nawet nie ogląda siebie w lustrze. To przykre, widząc jak ona zasłania się przed innymi ludźmi, w dodatku nazywając ich "Olśniewające istoty". Za to Sunako charakter ma... fajny. Jest miła, grzeczna, zawsze w gotowości, aby pomóc. Świetnie gotuje, co podoba się Kyohei'nowi.  Nawet, gdy namolne fanki porwały ją i zaczęły błagać o pomoc do zbliżenia się do chłopaków, nie odmówiła. Widać, jak zależy jej na przyjaciołach. Co prawda za przyjaciół ma manekiny służące do nauki biologii, ale to tylko szczegół. Jedna, bardzo wredna fanka Kyohei'a słysząc, iż on pocałował Sunako wpadła obłęd i postanowiła skraść tego manekina. No i tutaj dopiero główna bohaterka pokazała, iż na prawdę zależy jej na tej "zabawce". Wybiegła z domu nocą, szukając go. Trochę głupie i nieodpowiednie zachowanie, jak dla mnie. Ale wiadomo, komedia. Miała śmieszyć praktycznie w każdej scenie.

  

Co do reszty chłopaków, co także zamieszkują pensjonat to tak: Yoyama Yukinojo, Oda Takenaga i Morii Ranmaru. Hmm... i tutaj nie wiem, co o nich napisać. Za mało jeszcze obejrzałam odcinków, aby móc cokolwiek o nich napisać. Ale ich postacie także są niczego sobie. Ale jednak rola Kamenashiego... ahh. Świetnie wcielił się we własną postać. Troszkę na początku nie mogłam  przyzwyczaić się do jego dłuższej grzywki, no ale to tylko taki szczegół.
jestem bardzo, a to bardzo ciekawa zakończenia. ;].

 

KAT-TUN - Love yourself. mp3

Co do głównej piosenki z openingu, to jakoś nie przepadałam za nią, mimo że wcześniej ją znałam, bo wiadomo KAT-TUN ją wykonuje. Dopiero teraz tak jakoś zauważyłam, że nawet podoba mi się. Teraz ciągle mi po głowie refren chodzi i od czasu do czasu zanucę sobie ją:
"Pokochaj siebie, nie zmuszaj się do niczego Żyj tak, jak mówi Ci serce, bądź taka, jaka sama chcesz być Możesz doświadczyć tej lśniącej miłości Kocham tą Ciebie, której Ty nienawidzisz". (Tłumaczenie refrenu).